W Polsce okres świąteczny to czas magiczny, pełen tradycji i lokalnych zwyczajów. Jednym z najciekawszych aspektów bożonarodzeniowej kultury w naszym kraju jest sposób, w jaki różne regiony nazywają postać, która przynosi prezenty dzieciom. W zależności od miejsca możemy spotkać się z zupełnie różnymi określeniami – od klasycznego Świętego Mikołaja po Gwiazdora czy Aniołka. Przyjrzyjmy się temu bliżej!
Na większości obszaru Polski najbardziej popularnym określeniem na dobrodusznego starca w czerwonym stroju jest po prostu Święty Mikołaj. Inspiracja tą postacią pochodzi od biskupa Miry, znanego ze swojej hojności wobec potrzebujących. Święty Mikołaj odwiedza dzieci 6 grudnia, w dzień swojego święta, ale w wielu domach pojawia się również w Wigilię, zostawiając prezenty pod choinką. To właśnie ta nazwa jest najczęściej używana w centralnej i wschodniej Polsce.
W zachodnich regionach Polski, takich jak Wielkopolska, Kujawy i Pomorze, postać przynosząca prezenty jest znana jako Gwiazdor. Nazwa ta wywodzi się prawdopodobnie z dawnych wierzeń ludowych, w których Gwiazdor symbolizował osobę przynoszącą światło i nadzieję. Gwiazdor różni się nieco od wizerunku Świętego Mikołaja – zamiast czerwonego stroju, dawniej nosił kożuch i czapkę, często w kolorze beżowym lub brązowym. W ręku zazwyczaj miał rózgę, jako przestrogę dla niegrzecznych dzieci, co dodawało mu bardziej surowego charakteru.
Na Śląsku oraz w regionach Opolszczyzny prezenty przynosi Dzieciątko – symboliczne odniesienie do nowo narodzonego Jezusa. Tradycja ta ma swoje korzenie w katolickiej duchowości i podkreśla religijny charakter Bożego Narodzenia. Dzieciątko jest często przedstawiane jako postać delikatna i niewidzialna dla ludzkiego oka, co czyni całą tradycję wyjątkowo tajemniczą.
W Małopolsce i na Podkarpaciu to Aniołek pełni funkcję świątecznego posłańca prezentów. W tradycji tego regionu pojawia się cicho i niezauważalnie, zostawiając pod choinką prezenty, które dzieci znajdują po wspólnej kolacji wigilijnej.
Na Podhalu tradycje świąteczne nierozerwalnie łączą się z kolędowaniem. To właśnie Gwiazda i towarzyszący jej kolędnicy często przynoszą prezenty dzieciom w wigilię Bożego Narodzenia. Kolędnicy, ubrani w stroje pasterskie lub ludowe, odwiedzają domy, śpiewając pieśni i składając życzenia.
W regionach wschodnich, m.in. na Podlasiu i Lubelszczyźnie, wciąż pojawiają się echa tradycji Dziadka Mroza, choć coraz rzadziej w młodszym pokoleniu. Wywodzi się on głównie z tradycji wschodniosłowiańskich. W Polsce postać Dziadka Mroza była obecna głównie w okresie PRL gdy próbowano zastąpić Świętego Mikołaja świecką wersją postaci rozdającej prezenty. Dziadek Mróz różni się od Świętego Mikołaja swoją stylizacją – zamiast czerwonego płaszcza nosi często błękitny lub biały, a jego wizerunek nie jest związany z chrześcijaństwem, lecz z folklorem i świeckimi obchodami.
Różnorodność nazw i tradycji wynika z bogatej historii Polski, w której różne regiony rozwijały swoje własne zwyczaje pod wpływem lokalnych wierzeń, religii i obyczajów. Rozbiory Polski oraz wpływy sąsiednich krajów także odegrały swoją rolę – na przykład tradycja Gwiazdora jest mocno zakorzeniona w niemieckich zwyczajach bożonarodzeniowych. Święta Bożego Narodzenia w Polsce to czas, kiedy lokalne tradycje mieszają się z nowoczesnymi wpływami, tworząc unikalny klimat. Bez względu na to, czy prezenty przynosi nam Święty Mikołaj, Gwiazdor, Aniołek czy Dzieciątko Jezus, najważniejsze jest to, że dzielimy ten czas z bliskimi, ciesząc się radością i magią Bożego Narodzenia.